Je lichaam is je kompas... als je er naar luistert tenminste...
Hoe ik na 15 jaar intense fysieke moeheid erachter kwam dat een simpele overtuiging leidde tot een fysieke burn-out...
Ik roep het al jaren en elke keer weer komen de woorden van één van mijn teachers in mij op: practice what you preach, Martijn.
Oké, met de billen bloot dan. Al jaren (wel 15 jaar in oplopende mate) ervaarde ik een steeds groter wordende moeheid in mijn fysieke systeem en dan met name mijn benen. Wanneer ik 's ochtends opsta ervaar ik een intense moeheid en sinds enkele jaren was hier een enorme spanning rondom mijn borst bijgekomen. Een spanning die zijn weerga niet kent. En er waren veel momenten mijn emotionele lichaam hierin synchroon liep. Tests in het ziekenhuis, dagenlang met een kasje op je borst wees niks uit. Dan weet je... spanning en emotie.
Afgelopen jaar was best een heftig jaar. Een scheiding heeft natuurlijk altijd zijn doorslag, laat staan hoe om te gaan met de gevolgen. Het feit dat ik vrij snel en spontaan zo'n sterke liefde voelde voor Monique liet me beseffen dat ik wellicht verder was dat ik bewust was. Toch mocht ik nog door heel wat lagen heen...
Afgelopen jaar ben ik vaak naar binnen gegaan, iets wat ik daarvoor zo af en toe deed. Monique heeft me dit toch echt wel geleerd. Practice what you preach Martijn....
Op een bepaald moment zette ik een intentie om weer fit en energiek wakker te worden en dat alles daartussen mag worden getransformeerd... vanuit zachtheid, gratie en gemak.
Er leek niet veel te gebeuren, mijn moeheid nam niet af. Sterker nog, het leek eerder toe te nemen. Hoe dan? ging het door mijn hoofd. Hoe kan ik me enerzijds zo intens gelukkig voelen en tegelijkertijd zo extreem moe... ik werd er moedeloos en verdrietig van.
Ondertussen ging ik maar door... de tuin, het huis moest altijd strak in orde zijn, de moestuin natuurlijk weer net als andere jaren, de praktijk, trainingen, kinderen, een nieuwe liefde naast natuurlijk de vaderrol. Ik moest veel ballen in de lucht houden. Wanneer mensen me vroegen hoe het ging zei ik dat ook... dat het best veel is. Nog steeds nam ik geen 100% eigenaarschap.
Toen kwam het pas binnen... ik geef nooit op...
Ik geef nooit op, ik ga altijd maar door...
Een enorme kracht wanneer je dingen moet maken, moet oplossen, repareren, wanneer iets niet lukt. Mijn doorzettingsvermogen spier is er één van staal... en samen met de overtuiging dat ik alles moet kunnen wordt het al snel een valkuil...
Ik besefte me de aanwezigheid van een rode draad in mijn leven en in ieder geval al vanaf mijn 18e... van overleving, van doorgaan...
Ik brak, tranen biggelden over mijn wangen... Ik besefte dat het enerzijds dus een kracht was maar x100 wordt het je valkuil.
Langzaam leer ik nu meer tijd te nemen om te ontspannen. Het stofzuigen is minder frequent, de ramen zijn in 2023 maar 2x gewassen, iets wat serieus voor mij uniek is. Ik ben op zoek gegaan naar een hulp in huis en die is op mijn pad gekomen.
Ook heb ik extern hulp gevraagd van een energetisch coach. Hij zei nog nooit zoiets meegemaakt te hebben. Zoveel spanning en energie. Dat jij nog rondloopt... zei hij... Oei... die komt wel binnen.
De spanning rondom mijn borst is weg, de moeheid in de benen is er nog maar ik heb al wel ervaren dat het minder kan zijn.
Het zijn lagen... en laag voor laag voel ik verbetering.
Transformatie van belemmeringen op fysiek, mentaal en emotioneel niveau kan soms een uitdaging zijn. Ik heb gemerkt dat eigenaarschap echter ook een spier is die getraind moet worden.
Ik ben zo dankbaar dat ik dit samen met Monique mag ervaren. We houden elkaar scherp vanuit compassie en liefde en houden dan veld voor elkaar. En ja, soms lopen we dan ook tegen stukken aan in onszelf en is er sprake van reactiviteit en projectie. Zo fijn om dan te ervaren dat we beide dan in de spiegel kijken en de tools hebben om die laag dan te transformeren.
De dagelijkse beoefening van veldzetten, met intenties werken en dat wat in je buitenwereld afspeelt echt zien als een spiegel om van daaruit in zelfregressie te gaan is echt een zegen in mijn leven en lief leven, dank je wel dat je me dit laat ervaren.
Het leven is echt magisch! Ook wanneer het even pijnlijk is. Je hoeft dan alleen maar te vragen... lief leven, wat wil je me vertellen, wat mag er worden gezien en doorvoelt?
Ik ben dankbaar dat we dit mogen doorgeven via onze workshops en opleidingen, wat eigenlijk meer dan een opleiding is want de rode draad zal hierin je eigen proces zijn. Immers... je kunt iemand niet verder helpen dan jezelf bent...
Lieve jij, ik wens je een optimaal 2024 en dat jij elke dag jouw unieke connectie met liefde, de bron, spirit of source mag ervaren en vandaaruit mag ervaren wat het leven voor jou in petto heeft, het meest optimale mag manifesteren.
Martijn
ps: Klik hier voor het overzicht Energy Releases op thema die je thuis kunt doen.
-----------------------------------------------------------
Vervolg
Ik zal wederom eerlijk zijn... enkel de bewustwording is niet altijd voldoende om iets volledig te transformeren. Het is enkel de bevestiging die vanuit source of je onbewuste naar je bewustzijn wordt gestuurd. En ja, er kwam veel emotie naar voren maar dat loste mijn intense moeheid niet direct op. Wel liet het de overtuiging wankelen maar het loste niet de gevolgen op.
Ik ervaar het echt als een proces. Zeker dit soort dieperliggende overtuigingen.
Na de bewustwording heb ik een intentie gezet, namelijk dat alles tussen mij en de meest optimale flow en fysieke, mentale en emotionele gezondheid vanuit gratie, gemak en zachtheid mag worden getransformeerd.
Ik zet de intentie (ik spreek het hardop uit) dat spirit op alle niveau's met me samenwerkt en tevens werkt vanuit alle dimensies, werkelijkheden en vormen van bestaan en werkt met alle geheugens.
En dan... ga ik in proces en volgt er bewustzijn. Zo ging ik door een flink stuk van mijn opa die op jonge leeftijd heeft ervaren dat er tijdens de oorlog geen ruimte was voor emoties en gevoel en dat je niet moest piepen maar door moest gaan, nooit mocht opgeven.
En doordat ik mijn lichaam als surrogaat gebruikte voelde ik zijn pijn. Steken in mijn hart, diep verdriet... het kwam allemaal langs.
Het mag er allemaal zijn... liet het toe in mijn hart waar het vanuit liefde werd geheeld.
Weer een laag.
Sindsdien ben ik binnen dit thema door verschillende lagen gegaan. Ik ben erachter gekomen dat er een programma in mij zit die er van jongs af aan voor gezorgd heeft dat emotie wordt weggestopt. Het gevolg is dat het via mijn lichaam wordt geuit. Ineens viel alles op de plaats. De tics, exceem en acné die ik in mijn tienerjaren had, brandend maagzuur (wat is lastig te verteren of ligt als een blok op je maag?). Maar ook de na jaren ontstane moeheid dus. Allemaal opgeslagen emotie.
Daarop heb ik weer een intentie gezet en spirit gevraagd om dit programma/besluit terug te volgen naar het moment dat dit is ontstaan. Wederom kwam ik bij mijn opa uit, op een stuk uit zijn kinderjaren en zag, voelde wat hem was overkomen, welke pijn hij heeft moeten wegdrukken. Daar is hij afgestompt en besloot hij op onbewust niveau gewoon niet meer te willen voelen.
En je moet weten dat ik vrij weinig tot niets van deze opa wist. Het was in mijn herinnering een stille man waar ik totaal geen notie van kreeg als kind, uitte vrij weinig maar toch was het zo'n lieve man. Zooo lief... hij overleed in 1994 na een lang ziektebed met Parkinson.
Laag voor laag laat spirit me zien wat er mag worden losgelaten. Voor het eerst kan ik huilen om gebeurtenissen waar ik nog nooit emotie bij gevoeld heb. Laag voor laag wordt ik lichter.
Ik ben zo dankbaar dat ik dit heb mogen leren.
En het mooie is dat mijn gedrag automatisch mee veranderd. Zo poets ik het huis minder, is het buiten een bende (voor mijn doen), ben ik zelfs op zoek naar een hulp in de huishouding. En ondertussen doe ik het liefst alleen maar leuke dingen.
Nou geloof me... ik herken mezelf nauwelijks meer... ;)
Martijn
