Verlatingsangst

Lieve jij,

Graag wil ik je meenemen in een klein deel van mijn proces want als ik ook maar één persoon hiermee inspireer dan is mijn doel al geslaagd.

Mijn ervaring

Ik wil graag eerlijk met je zijn en zal in dit blog een stuk van mezelf blootleggen door te omschrijven hoe ik de vele lagen van verlatingsangst, soms in hele duidelijke mate, soms heel verfijnt, in mij leven heb ervaren. In de eerste plaats door te zeggen dat ik er lang veel schaamte bij gevoeld heb. Schaamte omdat ik mezelf identificeerde met mijn angst en daaruit voorvloeiende gedrag. Ik schaamde me omdat ik bang was wat mensen dan van me vonden en waardoor ik twijfelde of ik wel goed genoeg was.

Jaren geleden ervaarde ik voor het eerst een behoorlijk heftige vorm van jaloezie in mijn relatie met de moeder van mijn kinderen. Ik merkte op dat ik vanuit die jaloezie angstgedachten had over mijn toekomst. Ik was letterlijk bang dat ik verlaten zou worden. Alhoewel het niet meeviel heb ik dit ter sprake gebracht. Hier werd gelukkig heel respectvol mee omgegaan. Ook de persoon waarop ik dit projecteerde pakte dit respectvol op. Hij wist me echt te overtuigen dat hij zich van geen kwaad bewust was, hield rekening met mijn gevoelens en paste hij zijn gedrag aan. Het zorgde ervoor dat mijn angstige gedachten en gevoelens afnamen en wegebden. Maar misschien raad je het al, ze waren niet echt weg.

Ze kwamen weer terug en nu in veel grotere hevigheid doordat zich iemand binnen ons gezin wist te binnen te dringen. Eerst onder het mom van vriendschap, toen werd dat meer. Ook ik begon gevoelens te ervaren en ging, ongelooflijk maar waar, bizar genoeg mee in de hypnose. Naast die zogenaamde gevoelens (later zal ik vertellen wat hierachter zat) ontwikkelde ik steeds meer stress en angst. Het was alsof ik maandenlang in een andere dimensie leefde of zo, een soort van waas. Een beetje vergelijkbaar met wanneer er een dierbare of naaste van je overlijd, waarin je een bepaalde tijd een andere bewustzijn van tijd en ruimte hebt, snap je wat ik bedoel?

Mijn stress werd alsmaar groter en mijn persoonlijke grenzen werden alsmaar meer opgerekt. Feitelijk, stond ik dit allemaal gewoon toe. Ik voelde intenste angst, onmacht, verdriet, jaloezie en teleurstelling. Het was mijn ziel die eigenlijk wilde aangeven dat er iets niet klopte, dat ik geraakt werd. Tegelijkertijd kreeg ik in eerste instantie geen gehoor wat mijn angst alleen maar aanwakkerde. Ik ervaarde zoveel angst dat ik voor het eerst in mijn leven tot mijn eigen grote schrik suïcidale gedachten had toen ik op een donderdagavond naar huis reed vanaf mijn werk. De vrijdagochtend, zo vlak voor 08:00 uur, ik was onderweg naar mijn werk bij Praxis en wist het niet meer hoe ik had. Ik schreeuwde letterlijk hardop in de auto om hulp. De tranen, stroomden over mijn wangen, mijn keel was schor van het schreeuwen, mijn shirt nat van het verdriet. Ik vroeg de twee vaderfiguren (mijn vader en peetvader) om hulp, beide waren ze al overleden. Amper twee uur later, buiten mijn 'invloed' om, kwam er hulp bleek het tij gekeerd. Voor het eerst in mijn leven ervaarde ik dat er 'wonderen'  bestonden.

De jaren daarna is het gevoel van verlatingsangst naar de achtergrond verdwenen maar de wond bleef. Immers, zelfmoordgedachtes laten wel degelijk een fors kras op de plaat achter. Ben blij dat ik trouwens polijstmiddel heb kunnen vinden...

En nog steeds had ik geen enkel idee van zelfheling en leek er iets in mij te zitten die vanuit 'ermee leren omgaan' of 'als je er niet aan denkt dan is het er ook niet' alles gewoon weer verdrong. Echter de pijn bleef op de achtergrond latent aanwezig. Ik was cognitief zo sterk dat ik prima mee om kon gaan. Maar toch, onbewust, in mijn gedrag waren de wonden nog steeds zichtbaar en ik gaf natuurlijk de schuld aan de persoon die ons leven was proberen binnen te dringen om mijn vrouw van mij af te pakken. Althans, in mijn beleving. Onbewust gaf ik ook de moeder van mijn kinderen toch nog soort van de schuld terwijl ik wist dat dit echt niet reëel was. Het was ons beide overkomen toch?

De transformatie

Toen ik jaren later een opleiding het Medicine Wheel binnen het sjamanisme begon was dit één van de stukken die ik inbracht. Ik dacht, nou, dat gevoelletje wil ik wel loslaten. Ik merkte dat het namelijk nog steeds zijn weerslag had in mijn relatie. In dit soort weken, waarin je 'all-in' bent, dus 7 dagen, 24 uur per dag op het terrein verblijft, ga je echt wel diep qua proces. Dus een goed moment om dat varkentje, die verlatingsangst, even te wassen toch? Inmiddels had ik mijn opleiding bij Hypnose Instituut volledig afgemaakt en wist ik dat zoiets als verlatingsangst best goed te tackelen is in een sessie. Of misschien twee...

 Afijn, de eerste sessie was een illumination. Wat dit precies is omschrijf ik hier. Waar ik dacht dat ik verdriet zou ervaren voelde ik ongelooflijk veel boosheid. Ik schold daadwerkelijk alles en iedereen uit. Boeddha, God, Jezus... ze hebben het allemaal moeten ontgelden. Onze sjamanentrainer moest erbij komen om via een bepaalde kristal een energie uit mij te krijgen. Die handeling, een Extraction, was nog geen onderdeel van die week eigenlijk maar ja, wat moet gebeuren moet gebeuren blijkbaar. Later werd mij uitgelegd dat dit een bovenste laag was, een entiteit die op de pijn zat en eerst uit mijn systeem moest. Eerder zou ik ook niet naar de pijn kunnen. Wel voelde ik een enorme opluchting.

De dag erna was de tweede sessie gepland van die week. Ook nu ging ik weer liggen. De intentie was nog steeds dezelfde, het volledig loslaten van de verlatingsangst. Daar ging ik... diep in regressie... terug in de tijd. Naar een leven waarin ik Indiaan was. De beelden waren zo loepzuiver, zo intens.... Ik zat in een wigwam samen met mijn vrouw en een pasgeboren kind, hooguit 1 jaar oud... toen mijn vrouw plotseling overleed. Diepe pijn voelde ik, diep verdriet... en ineens zag ik haar, wist ik het. Mijn mind wilde er nog wat van vinden maar diep in me voelde ik dat dit klopte.

Wat een magie, wat een cadeau...  .

De ochtend erna werd ik op mijn hotelkamerbed wakker. Daar terwijl ik het nummer Spirit Bird van Xavier Rud luisterde ervoer ik iets wat ik nog nooit eerder had ervaren... mijn hart werd warm. Ik moest letterlijk huilen van geluk dat ook ik die mocht voelen, mochten meemaken.

Ik dacht klaar... toch? Verlatingsangst opgelost.

Lagen

Nou, ik heb nieuws voor je, niets is minder waar. In de jaren erna heb ik nog regelmatig vormen van jaloezie en verlatingsangst ervaren. Oké, eerlijk... nooit meer zo erg als daarvoor. Afgelopen week nog voelde ik nog weer een laag zitten welke getriggerd werd in mijn relatie met Monique. Het meest mooie is nu dat ik steeds meer begin te beseffen dat dit niet is wie ik ben. Ik ben niet mijn jaloeziegedachten, ik ben niet mijn angst.

Ik ben liefde of zoals Altazar Rossiter (de inspirator van onze Bronkracht (zelf)helingsmethode©) zegt, " in fact, all we are is a fractal of source ",  een kosmische energie met een aardse ervaring. En binnen die ervaring komen we allerlei lagen en uitdagingen tegen. Maar we zijn ze niet? We ervaren ze alleen. Wanneer je je hiervan bewust bent en de identificatie hiermee loslaat ontstaat er ruimte om ze allemaal laag voor laag te doorvoelen en los te laten.

Enkele maanden geleden kwam ik de betreffende dame in kwestie voor de zoveelste keer weer tegen. Ik voelde direct alsof iets me naar de keel greep. Een gevoel wat ik al jaren aan het negeren was. Oké, nu wordt het toch echt tijd om te kijken wat hieraan ten grondslag ligt. Ik ging in zelfregressie en ging terug naar een ander leven. Ik voelde dat ik letterlijk stikte en kreeg geen lucht meer. Het gevoel was zo sterk dat ik echt even mezelf moest overtuigen dat ik wel kon ademen. Mijn keel was namelijk doorgesneden door een dame en ik wist en voelde dat zij het was. Vanuit overgave, liefde en vertrouwen ging ik opnieuw dood en kon ik het trauma helen. Het was een vergeldingsactie en ik wist dat ik nog een stuk te gaan had. Vanuit het dramadriehoek en het concept van karma is dit een daderstuk. Diep verdriet vanuit schuld, schaamte en boete kwam naar boven.  De betreffende dame die eerder mijn relatie binnen was gehuppeld was daar een healer (lees: heks) en ik had de opdracht om haar keel door te snijden. En dat deed ik...  Ik heb nadien nog enkele weken rond gelopen met het gevoel van een wond in mijn keel. Wanneer ik de betreffende dame nu tegenkom voel ik me relaxt en ontspannen. Weer een laag...

Nu zal je misschien denken, nou dat was hem wel. Nope... Ook afgelopen week werd er nog een stuk verlatingsangst getriggerd. Ditmaal vanuit de relatie met Monique. Wederom ging ik in proces, in regressie waar ik ergens in de 15e eeuw ervoer dat ik zeven jaar was en waar mijn moeder plotseling overleed. Ditmaal was het Monique die mijn moeder was en heb ik die pijn kunnen loslaten.

Net als 'niet goed genoeg zijn' is verlatingsangst mijn inziens een programma wat in ons systeem draait wat meerdere lagen kan bevatten. Anders dan vanuit de hypnotherapie waarin wordt verondersteld dat je er in één sessie vanaf kunt komen ervaar ik zelf dat het echt lagen zijn. Misschien verschilt dit per persoon en zijn er daadwerkelijk mensen die er in één sessie vanaf zijn. Daar heb ik nog onvoldoende bewustzijn op.

Wel ervaar ik door telkens weer naar binnen te kijken en dat wat niet authentiek is, wat niet in liefde of compassie is te omarmen en te transformeren. Ik merk steeds meer mijn 'down' gevoel van de afgelopen jaren achter me te kunnen laten waardoor ik steeds steviger, vrolijker en vrijer voel, steeds meer in flow blijf. Heb ik nog stukken? Owwww ja! Niemand is ergens... echt niemand! En ook vroeger was ik echt gelukkig en vrolijk hoor, maar kende ik ook andere tijden waarin ik me niet zo goed voelde.

Misschien is zelfs mijn valkuil wel dat ik teveel wil transformeren. Dan ben ik blij dat Monique me dan even beet pakt, diep in de ogen aankijkt en zegt... 'lieverd, laat het er eens gewoon zijn'...

Ik ben dankbaar dat ik steeds vaker thuiskom... in mezelf.

   Martijn

Ps: Ik ben óók dankbaar dat Monique en ik een methode hebben ontwikkeld die ons niet meer afhankelijk maakt van therapeuten. Wil je hem zelf ervaren? Op onze site lees je er alles over.