Hoe herken je trauma en (onbewuste) programma's?

Net als bij bijna iedereen zit er ook bij jou oud zeer en draaien er waarschijnlijk niet-authentieke programma's in je. We zijn ons hiervan vaak niet bewust omdat ze onzichtbaar zijn, maar dat maakt ze niet minder vervelend.

Doe de check
Neem even de tijd om bij jezelf in te checken:

• Knaagt er diep van binnen iets in je?
• Of flowt jouw leven onvoldoende?
• Reageer je af en toe buiten proporties op iets ogenschijnlijks kleins?
• Ben je vaak ziek. Heb je lichamelijke klachten?
• Of maak je bijvoorbeeld keuzes die eigenlijk helemaal niet zo goed voelen?

Zo ja, dan zijn dit indicatoren van niet-authentieke delen in jou: niet opgegroeide kindsdelen, beschermlagen, overlevingsmechanismen, overtuigingen en andere programma's.

Niet alleen in ons lichaam
Als je zo naar jezelf kijkt, dan zou je denken dat jij het alleen bent die in jouw lichaam zit. Maar dat klopt niet helemaal.  Onevenredige twijfel, schaamte, onzekerheid, vermoeidheid, verdriet, concentratieproblemen, angst, boosheid... Deze emoties mogen er natuurlijk zijn maar kunnen er wel op duiden dat er delen in je zitten die jou niet meer dienen. Ze houden je af van wie jij werkelijk bent. Vaak zonder dat je het zelf weet.

Familielijn
Door de gevolgen van pijnlijke ervaringen (van onszelf of onze voorouders) en andere onbewuste programma’s zitten we de meeste tijd in een onaangename hypnose die we ons leven noemen. We raken snel gefrustreerd, geïrriteerd en geven anderen daarvan de schuld. We ervaren stress, spanning of angst.

Die voorouders die hierboven tussen haakjes genoemd worden, verdienen trouwens een heel belangrijke plek in dit verhaal. Trauma dat is meegemaakt, kan namelijk tot zeven generaties worden doorgegeven. En vaak herhalen situaties zich totdat er iemand in de lijn opstaat die de werkelijke pijn durft aan te kijken, te doorvoelen en te transformeren. Je stamboom helen, zoals regressietherapeut Maarten Oversier dit zo mooi zegt, is dus heel belangrijk.

Dat hoort nou eenmaal bij het leven!?
Wat het nog wat complexer maakt is dat we onze onderliggende pijn/programma’s vaak niet herkennen omdat we denken dat ze nou eenmaal bij het leven horen. Je moet nou eenmaal hard werken, gedoe hoort erbij, overal is er wel wat, het zit in de familie, het leven is nou eenmaal niet makkelijk, etc, etc.

Bovendien genereren deze programma’s ontwrichtende gedachten als:

• 'Ik kan dit niet'
• 'Ik ben niet goed genoeg'
• 'het moet perfect zijn'
• 'ik heb gefaald'
• 'ik heb de ander nodig om gelukkig te zijn', etc.

Waar het in het kort gezegd op neerkomt is dat we veel vaker aan het overleven zijn dan dat we doorhebben. De signalen vanuit ons innerlijk weten zijn aanwezig, maar soms subtiel. Of we weten niet goed wat we aan de situatie waarin we verzeild zijn geraakt, kunnen doen. Stiekem lijken we zelfs wel eens een soort weerstand op geluk te ervaren.

Herkenbaar?

Er valt gelukkig veel aan te doen ;-)