Overgave, het essentiële ingrediënt

Onlangs liep ik door het bos mijn Indy, onze lieve bruine labrador. Het was pikkedonker, modder en water hadden plaats gemaakt voor een soms gladden en soms onregelmatige harde ondergrond. 

Op dat moment kwam er een besluit in mij op. De woorden kwamen binnen en ik voelde aan alles dat ik dit besluit op dat moment direct mocht nemen. Ik voelde aan alles in me dat dit best een heftig besluit kon zijn. Angst? Misschien wel, angst vanuit niet authentieke delen die dan gezien gaan worden. 

Het besluit luidde:

ik neem het besluit dat ik zuiver wil spreken, zuiver wil handelen, zuiver wil denken en dat alles tussen mij en dit besluit op het voor mij meest optimale moment, de meest optimale manier vanuit zachtheid, gratie en gemak mag worden getransformeerd

En toen mocht ik in overgave want op dat moment zette ik iets gang en ik heb geen idee hoe lang ik met de gevolgen van deze intentie aan het werk ben. Maar in alles voel ik dat ik nog lagen daarin mag transformeren omdat ik soms nog steeds vanuit emotie reageer, vanuit angst iets doe of zeg. Het voelt soms nog steeds niet zuiver of zo. 

Op deze manier bezig zijn is voor mij best redelijk nieuw. Althans, ik heb in geen enkele opleiding op deze manier naar mezelf gekeken, zo aan mezelf gewerkt. Nou ja, werken is het ook niet want je gaat in overgave en laat op dat moment op je pad komen wat er op je pad komt. Het is een hele andere manier van werken dan hey ik voel dit, laat ik daar een techniek op toepassen. Werken vanuit dergelijke positieve intenties werkt, zoals ik het ervaar, dieper in op het systeem. Je zet werkelijk een intelligentie in jezelf in gang die voor je aan de slag gaat.

Vanaf dat moment ervaar je, vaak via gebeurtenissen in je externe wereld waar je je bewust van mag worden. Je RAS gaat daarin ook voor je aan het werkt omdat deze intentie een filter is voor je RAS. 

En dan mag je daar naar luisteren en volledige eigenaarschap nemen. En eerlijk, ik heb momenten willen vluchten voor de werkelijkheid en dan ben ik zo dankbaar dat Monique in haar waarheid blijft staan en vanuit liefde me wijst op mijn vluchtgedrag. Hoop overigens dat dat niet te vaak is gebeurd want anders doet dat pijn aan mijn ego, dat snap je natuurlijk ;)

Overgave aan dat wat zich aanwijst is van essentieel belang voor je eigen proces. Van daaruit kun je doorvoelen op welke manier en of je vanuit reactiviteit denkt, voelt en/of handelt. En doe je het niet maar denk je het wel, heb je wel de interne behoefte dan is dat een vorm van 'spiritual bypassing'. Je negeert een niet-authentiek deel in je en dat wil simpelweg gezien worden. Linksom of rechtsom het komt altijd weer terug. Je staat dan niet volledig in je eigen waarheid. 

Overgave ook aan de tijd, wat in essentie niet bestaat. En daar zit wat mij betreft één van de grote verschillen met andere healingmethodes waar je vaak direct het eindresultaat wilt zien. Het uitgangspunt is dan ook anders. Vanuit vertrouwen je overgeven aan de uitgesproken intentie waarbij source het jou op de meest optimale manier voor alle betrokkenen laat ervaren. Je omzeilt hierbij je mind die er toch altijd wel een gedacht, beeld of mening over heeft en gaat volledig in vertrouwen het proces aan. 

Growing into yourself is de basis van dit alles. Het is een uitgangspunt met als doel je eigen zijn weer volledig omarmen en gaan ervaren en alle lagen die daartussen zitten vanuit conditionering, trauma, programma's doorvoelen en loslaten waardoor je weer wordt wie je bent, zodat je op een dag kunt zeggen en voelen:  I AM

Liefs,

Martijn